Comparative analysis of peri-implants marginal bone loss based on micro-thread

یک بیمار زن 61 ساله مبتلا به کارسینوم کیستیک آدنوئید (ACC) فک بالا راست و مال اکلوژن Angle class II Division 1 تحت عمل جراحی ماگزیلکتومی ساب توتال در سمت راست قرار گرفته بود و از یک انسداد معمولی نگهدارنده گیره استفاده می کرد. پس از کاشت ایمپلنت، یک مسدود کننده فوری میانی فک بالا (IIO) و سپس یک انسداد قطعی با استفاده از شش ایمپلنت درونی ساخته شد. طی پیگیری یک ساله، بیمار رضایت کامل داشت. در حالت ایده‌آل، پس از کاشت ایمپلنت در بیماران بی‌دندانی که از همی‌مگزیلکتومی رنج می‌برند، یک مسدودکننده با پشتیبانی از ایمپلنت (ISO) به منظور جلوگیری از رفلاکس بینی و بهبود گفتار و بلع طراحی می‌شود. اما در مورد زیر به دلیل مال اکلوژن کلاس II تقسیم 1 اسکلتی و قرار دادن ایمپلنت در پری فکی، استفاده از ISO غیرممکن بود زیرا باعث بیرون زدگی بیش از حد لب بالا و عدم تماس دندان های قدامی می شد. بنابراین، یک پروتز پنج واحدی با ایمپلنت ثابت (FPD) در بخش قدامی فک بالا ساخته شد تا تماس دندان‌های قدامی امکان‌پذیر بوده و حمایت نرمال از لب بیمار حاصل شود. یک میله و سه اتصال توپ در بخش خلفی فک بالا استفاده شد. ISO لامپ توخالی بسته ترجیح داده شد. ISO معمولی در این بیماران منجر به مشکلات متعددی می شود. استفاده از FPD قدامی فک بالا همراه با ISO نتایج رضایت بخشی را در بیمار فعلی ایجاد کرد.