Comparative analysis of peri-implants marginal bone loss based on micro-thread

هدف: هدف از این مطالعه بررسی میزان بقای تجمعی 3.5 ساله ایمپلنت‌های قرار داده شده بر روی سینوس تقویت شده با استفاده از Osteon، ماده پیوند استخوان، و ارزیابی ارتفاع مواد پیوند شده از طریق ارزیابی رادیوگرافی بود.

روش کار: 20 بیمار تحت درمان سینوس فک بالا قرار گرفتند و 45 فیکسچر ایمپلنت به طور همزمان یا پس از 6 ماه دوره بهبودی نصب شد. ارتفاع سینوس تقویت شده و از دست دادن استخوان حاشیه ای با رادیوگرافی پانورامیک و داخل دهانی بلافاصله پس از تقویت و تا 42 ماه (میانگین 19.4 ماه) پس از آن اندازه گیری شد. تغییرات ارتفاع مواد پیوند سینوس از طریق رادیوگرافی محاسبه شد.

یافته‌ها: میزان بقای تجمعی در هر 45 ایمپلنت 95.56 درصد بود. همچنین روند بهبودی طبیعی و بدون عارضه در همه بیماران مشاهده شد. ارتفاع سینوس اصلی بعد از جراحی به طور میانگین 4.3 میلی متر و ارتفاع سینوس تقویت شده 13.4 میلی متر بود. میانگین از دست دادن استخوان حاشیه ای تا 42 ماهگی 0.52±0.56 میلی متر بود. ارتفاع کاهش یافته Osteon 0.83±0.38 میلی متر بود و با دوره های پیگیری همبستگی معنی داری نداشت (P=0.102). تفاوت آماری معنی داری در کاهش ارتفاع استئون با توجه به کاشت همزمان / تاخیری (P=0.299) و اندازه ذرات Osteon (P=0.644) وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: می‌توان پیشنهاد کرد که Osteon زمانی که از آن به عنوان ماده پیوندی برای تقویت کف سینوس استفاده می‌شود، نتایج قابل پیش‌بینی داشته باشد.